Okres połowicznego rozpadu pierwiastka (chemicznego, fizycznego lub biologicznego ...) to czas, w którym połowa pierwiastka ulega rozkładowi (po reakcji lub przez rozpad jądrowy ...).

Nie należy tego mylić z połową całkowitego czasu trwania degradacji.

W przypadku wydania czasu połowicznego rozpadu pierwiastka, kinetyka reakcji jest wykładnicza.

Czas połowicznego rozpadu jest niezależny od początkowej ilości badanego pierwiastka.

I tak po 2 półokresach pozostaje tylko 25% badanego pierwiastka, po 3 - 12,5% itd.

Ten czas połowicznego rozpadu jest wykorzystywany do datowania węgla-14.

Węgiel-14 jest izotopem węgla, który występuje naturalnie w CO2 wdychanym przez wszystkie żywe istoty. Kiedy żywa istota przestaje oddychać, ilość węgla-14 w jej ciele maleje.

Tak więc porównując ilość węgla 14 u osoby żyjącej obecnie i ilość w martwym przedmiocie, który ma być datowany, możemy znaleźć wiek śmierci danej osoby.

Jeśli ciało, które ma być datowane ma dokładnie 50% ilości węgla 14 w porównaniu z referencyjną istotą żywą. Wtedy możemy oszacować, że datowany obiekt ma 5 730 lat.